”Ik ben toch echt een stadsmens”

Nassira is de vriendin van Linda

Waar komen jullie vandaan?
“We komen oorspronkelijk uit Etten-leur. Mijn man heeft aan de TU gestudeerd, vandaar dat we daarna in Delft zijn gaan wonen. We woonden in een ruime flat met 3 slaapkamers. Het was wel erg druk. Voor de kinderen, veiligheid en rust zijn we hier gekomen. We hadden geen familie hier.”

Hoe heb je Linda leren kennen?
“Ik zag Linda op haar terras hierachter en dacht dat er nog een Marokkaanse vrouw was komen wonen. Op schoolavond heb ik haar aangesproken.  Onze dochters spelen veel met elkaar. Nu lopen we samen naar school en weer terug.  We helpen elkaar. Linda helpt mij met boodschappen omdat ik geen auto heb. Als ik een kapotte fiets heb gaat de fiets in de auto. Ik praat normaal veel met Marokkaanse vrouwen. Ik ben blij om met Linda te praten, dan leer ik beter Nederlands.”

Hoe is jouw contact met andere mensen in de buurt?
“Ik ken alle vrouwen al, er woont een Braziliaanse buurvrouw, een Colombiaanse en Antilliaanse, we hebben van alles hier. Ik ben zo’n makkelijk mens, ik vind het leuk om contact te maken met anderen. Ik werk niet, maar ik ben bijna nooit thuis. Ik ben steeds bezig met de vrouwenclub. We gaan iedere eerste maandag van de maand koken bij de Compaan, voor gehandicapten en ouderen. We komen ’s ochtends koken, een bakkie drinken en kletsen. De tijd gaat heel snel voorbij en het is heel gezellig met 10 of 11 vrouwen. We eten dan zelf wat, en ’s avonds eten zij. We hebben laatst aardappels, groenten en vlees gemaakt met Marokkaanse kruiden. Ik hoor wel dat ze alles hebben opgegeten.“

Ben je tevreden over de buurt?
“Voor de kinderen is het hier goed, het is hier veilig en ruim en ze kunnen spelen. Als volwassene zoek je iets anders. Als je niet werkt ga je naar de Digros, maar de andere dag wil je toch iets anders doen. In Delft hadden we een buurthuis. Hier hebben we niets. Veel Marokkaanse vrouwen zoeken huiswerkbegeleiding voor de kinderen. Als je nu in de wijk met zulke activiteiten zou beginnen, hou je de kinderen van de straat. Als je niet uitkijkt komen jongeren met de politie in aanraking. “

“Ik zou ook graag meer sportmogelijkheden voor vrouwen willen hebben. We sporten nu één keer per week. We wachten op een nieuwe plek bij het gezondheidscentrum. Het zou ook mooi zijn als er fietsles was, veel vrouwen kunnen niet fietsen.”

“Ik heb mijn plek niet 100% gevonden, ik ben toch echt een stadsmens. Ik ben gewend alles dichtbij te hebben zoals een ziekenhuis en een winkelcentrum. Toen we hier kwamen was er niets, behalve zand. Nu wordt het eindelijk beter.”

Advertentie